Գյուղը բարգավաճում է առանց գյուղատնտեսության
 |
Գյուղապետ Սասուն Զաքարյանի խոսքով, սոցիալապես անապահով ընտանիքներ էլ կան, սակայն մեծ մասը լավ են ապրում: Լեհվազցիների բարեկեցությունն ամենեւին էլ պայմանավորված չէ զարգացած գյուղատնտեսությամբ: Բավական է նշել, որ Լեհվազում
սեփականաշնորհված հողերի միայն 20 տոկոսն է մշակվում:
Գյուղացիների մեծ մասն աշխատում է գյուղից դուրս` Լիճքվազ-Թեյի ոսկու կորզման արտադրամասում, Ագարակի կոմբինատում, զորամասում, Մեղրիի մաքսակետում: “Հող մշակելը, անասուն պահելն այսօր շատ ծանր գործ է, առավել դժվար է ստացված կաթնամթերիք ու բերքի իրացումը: Դրա համար էլ գյուղատնտեսությամբ չենք զբաղվում”, - ասում են գյուղացիները:
Նրանք, մոռացած Լեհվազի բերրի վարելահողերի ու ալպյան արոտավայրերի մասին, աշխատում են քաղաքացու պես ու հասցնում մշակել միայն տնամերձ այգիներն ու բանջարանոցները, պահել մեկ կամ երկու գլուխ անասուն: Ու այսպես Լեհվազն աստիճանաբար գյուղից վերածվում է քաղաքի:
“Վերջին տարիներին մեր գյուղում էնքան գործ է արվել, ինչը չի արվել Խորհրդային Միության 70 տարիների ընթացքում”, - ասում է գյուղապետը եւ հավելում, որ կառուցվել է նոր դպրոցական շենք, ամբուլատորիա, անցկացվել են խմելու եւ ոռոգման ջրի ներքին ցանցերը:
Գյուղում երկու տարի առաջ բացվել է նաեւ ինտերնետային կենտրոն` ժամանակակից համակարգչային տեխնիկայով հագեցած: Այստեղ հաճախորդների կարիք երբեք չի զգացվում: Իսկ օրերս էլ Լեհվազում շահագործման է հանձնվել առաջին սրճարանը, որի այցելուները հիմնականում գյուղի երիտասարդներն ու հյուրերն են:
“Նորոգում ենք գյուղի մանկապարտեզը, ուր հաճախում է 25 երեխա: Նոր ուսումնական տարվանից սաների թիվը կավելանա: Ունենք ներհամայնքային ճանապարհների նորոգման խնդիր”, - ասում է գյուղապետը:
Նրա կարծիքով, երբ Լեհվազում առաջիկայում լիարժեք գործի գյուղի վարչական տարածքում գտնվող Լիճքվազ-Թեյի ոսկու կորզման արտադրամասը, աշխատանքի կընդունվեն ավելի մեծ թվով լեհվազցիներ, գյուղատնտեսությունը կդառնա սիրողական զբաղմունք, եւ գյուղը կբարգավաճի առանց գյուղատնտեսության:
Комментариев нет:
Отправить комментарий